Dongeng Kewan "Menjangan sing Ngilo ing Banyu"

Ana Menjangan ngilo ing banyu sing bening banyune, nematake awake saka sungu nganti sikil.

Omonge kaya mangkene,”Aku iki kewan sing becik rupane. Ora ana sing isoh nandhingi rupaku.

Sunguku kuwat lan gagah, kayata alas tak sunggi dewe.

Nanging deloka sikilku papat iki, cilik tur ringkih tanpa kekuwatan.

Ngisin-isini temen, kenangapa Gusti maringi sikil kang gawe kuciwane ati kaya mangkene.”

Karo ngomong kaya mangkono, Menjangan krungu macan padha mlayu nyedhak.

Menjangan kaget banget, banjur mlayu nglumpati rawa mlebu alas.

Saking cepete anggone mlayu, kaya ora ngambah lemah.

Nanging ora antarane suwe, sungune kagubet oyod-oyodan dadi ora bias mlayu maneh.

Macan pada nubruk Menjangan kang sing kagubet oyod iki mau.

Menjangan gela banget karo nangis,

”Dhuh Gusti, saiki aku ngerti, sikilku sing tak cacat isoh nulungi aku saka bebaya,

nanging sungu sing tak alem-alem malah nyilakake aku.”

Senenga ngucap sokur marang Gusti Alloh, amarga awake dhewe wis diparingi awak lengkap lan apik kaya mangkene. Gusti Alloh nyiptakake apa bae iku wis paling apik kanggo awake dhewe, ukurane ya wis pas miturut kabutuhane. Dadi, wis mesthi luput menawa ana sing njaluk luwih saka sing paling becik.